συνεπαιωρούμαι

-έομαι, Α

εξακολουθώ να αιωρούμαι πάνω από κάποιον («ἐπεδείκνυντο... ἀετὸν ὑπὲρ κεφαλῆς Ἀλεξάνδρου συνεπαιωρούμενον», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐπαιωροῦμαι «κρέμομαι πάνω από κάτι, αιωρούμαι»].